Château Maucaillou

De locatie was perfect voor hun werk, omdat ze spullen konden importeren en exporteren zonder al te veel logistiek gedoe.

Het stenen gebouw was 3000 vierkante meter groot en speciaal gebouwd om wijn goed te bewaren. De wijnkelder heeft een aparte zijgang, de zogenaamde "cortavientos" (windscherm), die toegang geeft tot de kelder en die dient om de optimale temperatuur in het gebouw te handhaven.

In de 19e eeuw bood de kelder plaats aan 9.000 vaten en 300.000 flessen. In 1875, het jaar waarin Petit-Laroche zich verloofde, bood hij zijn toekomstige vrouw de mogelijkheid om als huwelijkscadeau een huis te bouwen tegenover de wijnkelder. Het resultaat van dit cadeau is het kasteel zoals we dat vandaag de dag kennen.

Even later bouwde Petit-Laroche een nieuw landgoed van anderhalve hectare, het Château Maucaillou, waarvan de naam komt van het Franse woord "mauvais cailloux", slechte stenen. de boeren van toen noemden deze grind- en kleigrond zo omdat het niet geschikt was voor het verbouwen van graan, wat toen de belangrijkste manier was om te leven.

Later ontdekten ze dat deze grond perfect was voor de wijnbouw en dat de druiven van uitstekende kwaliteit waren. Omdat Château Maucaillou in 1875 werd opgericht, kwam de wijnmakerij niet in de Grand Crus-classificatie van 1855 en sindsdien zijn er geen nieuwe leden toegelaten, op twee uitzonderingen na.

De familie begon met het maken van hun eigen wijn en in 1982 werd het bedrijf gekocht door de familie Dourthe, die al sinds het begin van de 19e eeuw in de wijnwereld zit. Tegenwoordig zijn zij nog steeds verantwoordelijk voor het beheer van het château en de wijngaarden, die inmiddels een oppervlakte van 63 hectare beslaan .