Marzadro

Na 12 jaar in dienst te zijn geweest bij een Romeinse aristocraat, keerde ze terug naar haar geboortedorp, waar haar broer Attilio op haar wachtte om samen hun droom te verwezenlijken: een kwaliteitsgrappa maken van de druiven die groeiden in de tuinen van de boeren.

In 1949 kwamen de eerste karren met druivenpulp naar de binnenplaats van hun huis, waar ze hun distilleerketels hadden neergezet, en ook de eerste klanten kwamen.

In de kroegen in de buurt hoorde je al snel "geef me een Marzadro"; vandaag de dag klinkt dat misschien niet vreemd, maar toen was het ongebruikelijk dat een drankje bekend stond onder de naam van de familie die het maakte.